Nieuw jaar, nieuw begin, nieuwe ik. Helaas was de maandag na oud en nieuw weer een gewone maandag, zoals elke maandag is.
Gelukkig doe ik nu iets waar ik plezier in heb.
Wow, het idee dat ik ondertussen al een tijdje geen twintiger meer ben, nog geen veertiger, maar wel dertiger, is wel een ding. Ondertussen heb ik zo’n vijftien concepten geschreven, waar ik wel iets mee wil doen, maar niet weet wat. Een stukje over de verhuizing. Een stukje over de relatie met de wasmachine, over mijn nieuwe baan, over waaromikaltijdpositiefwilblijvenmaardattochechtnietaltijdkan en ga zo maar door. Dus beginnen we maar gewoon weer bij het begin.
Nieuw jaar, nieuw begin, nieuwe ik. Dezelfde maandag, dezelfde wereld en dezelfde ik. Maar wel een hele andere ik dan toen ik nog vijf dagen 29 was. Ik ben nu iets ouder dan 29, verhuisd naar het hoge noorden, nieuwe “echte” baan met hele leuke collega’s en een echt huis met een echte tuin. Ik kan gelukkig zeggen dat ik, ondanks alle zooi in de wereld momenteel, echt gelukkig ben.
Ik weet niet meer of iemand het tegen me gezegd heeft, of dat ik het gelezen of op tv gezien heb, maar ik heb in ieder geval een zinnetje ooit opgeslagen in mijn hoofd:
When things don’t go right, turn left
Op het moment dat je al veel te lang vast zit in een of ander patroon wat je in je hoofd moet afmaken, maar je door iemand, iets of het universum wordt tegengehouden, moet je misschien een andere afslag nemen. Die afslag heb ik (hoe moeilijk het ook was) genomen en het is alleen maar leuk, super en geweldig. Bij toeval trouwens. Het kwam door een verkeerd telefoontje (even reclame maken voor een concept wat ik binnenkort afmaak).
Mijn goede voornemens voor 2022: ontspannen leven (haha), trouwen (dit keer echt), meer hobbies en minder wassen.
Ik ben gelukkig. Ik ben mezelf. Ik ben een vriendin. Ik ben een verloofde (jaaaaechtringenalindeEftelinggevraagd, maar dat is voor een ander verhaal). Ik ben niks en ik ben alles. Ik ben nog geen 30.
Een tijdje terug heb ik voor de lol eens “30 worden” opgezocht op Google. Je krijgt de leukste dingen te lezen! Van dingen die je leert na je 30ste tot quotes van beroemdheden over het leuke aan dertiger zijn. Nou ben ik nooit zo bezig geweest met mijn leeftijd, maar ik kreeg gewoon zin in de dag na mijn verjaardag. “thirty and flirty”, Yesss!
En dan krijg je dit:
“Waarom dertig worden als een deadline voelt”
NRC, 2015
Als de datum nadert dat je dertig wordt, wordt je gedwongen te reflecteren over je leven en of je al je doelen al wel hebt bereikt. Er is een (sociale) tijdsdruk want, hij/zij heeft dat al bereikt en ik nog niet. Doelen die je als twintiger hebt gesteld tot en met je dertigste, zoals een wereldreis, een succesvolle carriere, villa met zwembad, trouwen met een beroemdheid, moeten behaald zijn. Er moeten keuzes gemaakt worden, het liefst al gemaakt zijn en als je nog niet zo ver bent ben je dus sociaal gezien niet goed bezig. Dit wordt (ja echt) het dertigersdilemma genoemd.
We leven volgens lijstjes. In het artikel wordt verteld hoe internet vol staat met lijstjes met dingen-die-je-gedaan-moet-hebben-voor-je-dertig-bent. Wat dit dertigersdilemma niet beter maakt, maar de ultieme vraag “hoe moet ik leven…?” vergroot. Want wij willen dat iemand ons uitlegt hoe we ons leven moeten leiden, een gids, een alwetende. We moeten allemaal de derde keer tien beginnen als perfect persoon en dus moeten we (ook, ja echt) de dertigersrace winnen.
Dus ik heb eens gekeken naar die lijstjes en als het echt zo is dat je al die activiteiten niet meer na je dertigste mag of kan doen, begrijp ik dat er mensen zijn die depressief worden van het “dertig” worden. Want blijkbaar moet je deze dingen gedaan hebben voor je dertigste: – Een mega. groot. feest geven – Jezelf een keer totaal voor gek zetten tijdens het dansen om anderen te enthousiasmeren. – Een rondje geven aan de hele kroeg. – Skinny dipping – Naar de luchthaven gaan en spontaan een last-minute boeken. – Ervaren wat een verschrikkelijke kater is. – Vechten voor een loonsverhoging. Punt. punt. punt.
Ondertussen zit ik als nog-steeds-geen-dertiger zonder dertigersdilemma en geen haastig gevoel door de dertigersrace heerlijk te schrijven en artikeltjes te lezen en vraag ik me af waarom we dit onszelf aandoen. Ergens moet je altijd jezelf zijn en doen wat je zelf wil. Maar als je niet aan het sociaal geaccepteerde plaatje voldoet, hoor je er niet bij en zou je last moeten hebben van een dertigersdilemma.
Natuurlijk zijn er dingen die men al gedaan had willen hebben en natuurlijk zijn er dingen die nooit bereikt zullen worden. Maar of je nou 20, 30 of 70 ben, dat zal wel blijven.
Daarnaast merk ik ook zeker wel dat ik geen 20 meer ben. Zo kan ik niet meer tot laat uit en zonder problemen om zeven uur ’s ochtends fit uit bed stappen, weet ik welke soort was op programma “C” in de wasmachine moet, ben ik blij met een nieuwe dweil en zie ik dat mijn gezicht veranderd, zelfs zonder dat ik rimpels krijg. Een volwassen gezicht. Waar het door komt? Geen idee. Gelukkig heb ik nog geen grijze haren (en ja, die zoek ik), kan ik nog steeds wegdromen bij een gemiddelde Disney tekenfilm, hou ik van bloemen en sprookjes, roze, konijnen, katten en honden. Wat dat betreft ben ik niet veranderd en hoop ik ook nooit te veranderen.
Niks dertigersdilemma of dertigersrace voor deze muis. Want de dingen die normaal zijn als je dertig bent (volgens de lijstjes): – Ik mag op zaterdagavond om elf uur naar bed! – Per winkel uitzoeken waar de sperziebonen het goedkoopst zijn! – Vroeger was alles beter!
Ik ga gewoon heerlijk genieten van mijn laatste dagen…. Als twintiger!
Voor zowel mijn beide oma’s, als voor mijn ouders is goed en lekker eten altijd belangrijk geweest. Ik heb dan ook nooit mogen klagen over wat er op tafel kwam, want het was altijd goed. Mijn moeder en mijn vader hebben allebei eigen specialiteiten. Zo kan mijn moeder heerlijk gehaktballen maken en Italiaans koken en mijn vader de “echte” Groningse erwtensoep maken. Nu het Januari is, feestdagen voorbij, niks moet alles mag, wilde ik als gemotiveerde huisvrouw de erwtensoep van mijn vader maken, en dan natuurlijk het liefst beter. Dus ik naar mijn moeder voor het recept…
28-01-2007 “Ik zit in een knoop. In een achtbaan omhoog en weer omlaag. Mijn moeder vertelde me dat ze me later wel een tijdje als happy single zou zien. Eerlijk gezegd zie ik mezelf ook zo.
Zoals die zakenvrouwtjes, vroeg in de ochtend, in San Fransisco. Lopend door de grote straten, beginnend in Walnut Street en recht door naar de Starbucks om een bloedhete cappuchino te halen.
